Pan Żarówka

Debiutancka powieść graficzna, licząca ponad 600 stron. Prace nad nią trwały kilkanaście lat. Opowiada historię chłopca, który na wskutek wypadku w hucie zaczyna świecić.

Ponieważ jest to opowieść o drodze z ciemności do światła, miałem pomysł, żeby tła na kolejnych stronach zmieniały się od czerni do bieli. Tomek Leśniak pomógł mi pokolorować na próbę kilka stron. Ostatecznie jednak pozostawiłem komiks w oryginalnej czerni i bieli.

Moje pierwsze filmy animowane, zrealizowane na studiach, podążały za pewnym schematem. Każdy kolejny film zaczyna się obiektem, które emituje lub odbija światło; każde kolejne ciało niebieskie jest mniejsze od poprzedniego.

Pierwszym ujęciem mojego pierwszego filmu „Często się czuje…” jest wyskakujące z dołu kadru Słońce. Mój drugi film „Przepraszam” zaczyna się od planety Ziemi. Trzeci – „Headless” – od Księżyca.  Aż wreszcie w filmie dyplomowym „Mysz” pierwsze ujęcie to wypełniające kadr światło żarówki z latarni miejskiej.

Wiele lat później narysowałem taki sam początek w „Panu Żarówce” – powieści o człowieku, który stał się latarnią miejską.

Ponieważ początek „Pana Żarówki” nawiązuje do moich pierwszych filmów, to pierwsze strony powieści są w pewnym sensie „animowane”. Gdyby puścić je po sobie powstałby krótki film rysunkowy.